Crazy couple of days

Day 8

As the title indicates, it's been  a crazy couple of days. I've been traveling back and forth since last Thursday. I've made a calculation and I did around 30 hours of bus trip in just 8 days. So yes, it was a little tiring, and it's not over yet. But I've started my newest training program on Monday, and since then (yeah, not too long ago, I know) I've been really committed to my training, and between all the other things and travelling, I didn't missed (hopefully) any training. - yeay me! -

Yesterday, we did a really nice (according to me) hill training with one of my friends. It was better then what I was expecting. My expectations was including me quitting the training, which I didn't. Also it was quite beneficial too, as the way it supposed to be as a training. I have a little soreness on my legs right now, but I think I will survive that. It was a good feeling to be able to complete that training, after the interval training which I finished on Tuesday, by literally begging myself, that 45 minute run; which I was forced to split it into two days because of a little cold I've got. But I'm fine right now. A few aspirin done the job just well. So no need to worry.

That friend is this guy, but I think we're all done with this "let's

kill each other by jumping on each others shoulders" thing. (This photo

is from a race which is 2 years ago.. funny old days.. :p)

I did one more crazy thing today; I copied all my Garmin Activities to Nike+ also, with the help of this. It wasn't easy to copy 400+ links from Garmin to Nike+, but I somehow did it. And after that I updated my Strava account. I'm hoping to update them more frequently, so that I don't have to do all these stuff once more.

The last thing I want to mention today is The Mudrace. I was really excited about it in a different way before yesterday. You know, all my excitation was about how fun it was last year, and nothing about the result of the race or something like that. Since I had a pretty good training yesterday, I have another thought inside me, which says, maybe (just maybe) the timing of the race would be a little better then what I'm expecting, which would be really nice of course. But whatever the result will be, I know that it's going to be a fun day. :)

This is me and Ceren from last year, at the beginning of the race..

During the race..

At the finish. :)

Yeah, it's really going to be fun, there's no other way.. :)

Grand Prix Romania, Manisa, yeni antrenmanlar, birkaç gelecek patika (çamur) ve yol yarışı..

Day 4

Romanya'da düzenlenen SEEOC 2013'ün, public yarışı Grand Prix Romanya, benim için tam anlamıyla eğlenceye ve sezon için antrenmanlara başlamadan önce biraz haritayla haşir neşir olmaya yönelik bir yarıştı. Doğruyu söylemek gerekirse de amacına ulaştı. Yarış bize çok da yansımayan birkaç aksaklık dışında güzel organize edilmişti, araziler gayet güzeldi, parkurlar güzel planlanmıştı. Kısacası benim için gayet keyifli bir yarış oldu. Bu yarışta yanımda olan sevgili takım arkadaşlarıma, beni Romanya'ya sürükledikleri için teşekkürü borç bilirim tabi ki. :)

Ben ve Doruk mükemmel (!) arabamızda sağlam bir şekilde Bükreş'den

Ramnicu Valcea'ya ulaşmaya çalışırken. :)

Yarış sonuçlarım tabi ki o kadar parlak değil. Antrenmansız şekilde Long Distance'ı bitirebilmiş olduğum gerçeğine bile inanmak güç. Fiziksel olarak kondisyonumun düşük olması, parkurdaki rota seçimlerimde de etkili oldu tabi ki. Yine de son günkü middle distance hariç genel olarak fena olmayan bir yarış geçirdim denebilir. Yarış sonuçları vs vs için http://www.seeoc2013.fro.ro/

Romanya'dan sonra bir miktar kendime gelip, Manisa'da ilk kez düzenlenen bir yarışa gittim. İlk günü sprint, ikinci günü biraz uzunca bir middle distance şeklinde planlanmıştı. İlk günkü sprint'de yine antrenmansızlıktan kaynaklı, yürüyüşle, koşu arası bir modda sprint yarışı geçirdim. Pişmanım diyebilirim sanırım. Ama gerçekten yaşamadan bilinecek birşey değil. İnsan antrenman yapmadan koşmaya göre planlanmış bir canlı değil sanırım. Bir de bunun üstüne iki gecedir yolculuk yapıyor olmanın verdiği yorgunluk ve uykusuzluk binince, benim yaptığım şeyin yarışa benzeme ihtimali baya düşüktü zaten. 

İkinci gün yarışa çıkmadan önce daha dinlenik olduğuma inanıyordum. En azından uyumuştum. Ayrıca middle distance, sprint'e göre daha hazırlıklı olduğum bir mesafeydi. Yarış boyunca çok ciddi hatalar yapmasam da, parkurda yürümek artık hata olarak değerlendirilebilir birşey. Birkaç yerde belki daha farklı bir rotadan gidebilirdim diye düşünüyorum ancak, değiştireceğim hiçbir rota, parkurda yavaş olmamın yarattığı farkı kapatamaz. 

Bu yarışın sonuçları için bir linkim yok ne yazık ki.

Vee uzun bir aradan sonra bugün ilk defa bir koşu antrenmanına çıktım. Yeni bir antrenman programım var. Şimdilik takip edebileceğime inanıyorum. Denecek çok fazla birşey yok. Zaman gösterecek.

Asıl heyecan verici kısım ise burası; :)

23 Kasım'da Manisa'da düzenlenecek olan 1. Kademe yarışlarından önce katılmayı planladığım birkaç yarış var.

Bunlardan ilki bu haftasonu (22 Eylül) Bata Çıka Mudrace. :) Geçen sene de katılmıştım ve gerçekten bir koşu yarışı olmaktan çok öte, inanılmaz eğlenceli. Detaylı bilgi şurada; http://www.mudraceturkiye.com/

İkincisi önümüzdeki haftasonu (29 Eylül) RunIstanbul by Nike. Daha önce herhangi bir Nike yarışına katılma şansım olmamıştı. Bu sefer katılabilmeyi umuyorum. Yarın yarış kitimi almaya gidiyorum. :) Detaylı bilgi; https://runistanbul.com/

Daha sonra tabi ki (30 Ekim - 3 Kasım) İst5days. Orada tam olarak yarışmayı planlamıyorum. Asıl planladığım şey organizasyona yardımcı olmak ama İst5days ortamında ne yaparsanız yapın çok keyifli. :) Detaylı bilgi tabi ki; http://www.ist5days.com

Ve Kademe yarışından önceki son durak; olmazsa olmaz, (17 Kasım) Avrasya Maratonu.. Ama tabi ki maraton değil, bu sefer 10 km. Hem yarış tarihine yakınlığı, hem de çok sevdiğim bir abime verdiğim bir söz nedeniyle bu sefer tercihimi 10k'dan yana kullandım. Bunun linkine gerek var mı emin değilim ama yine de; http://www.istanbulmarathon.org/

One more chance maybe..

Day 0

It's never easy for me to keep a blog up to date. But I've decided to give myself a one more chance for that, beside a few things..

I'm not the best athlete the world has ever seen, and I'm not going to be one probably. But what bothers me is that, I haven't been the best athlete I can be either. And now, I want to give it a try with some other things that are pretty important in my life right now. I have few years until World Orienteering Championships 2016 and few months until World University Orienteering Championships 2014. They're not the beginning nor the ending point of anything, but they're the races I will keep in my mind for what I'm aiming for, which is becoming a better athlete than ever..

I've tried to be a better athlete for some times 'till now. There were even times that I was successful, but most of the time I've failed, and when I say failure, I really mean it. But there is just one think, that makes me to even consider to give it a one more chance and that is, that every time I've tried this, I was like the happiest human being on the world. I believe that, being happy is the biggest thing all of us are living for, so if training, racing, etc. is what makes me happy on this world, then I'm willing to give it a one more shot..

And this time, I know that I'm ready to not to let it go..

PS: This time, my blog is going to be sometimes English and sometimes Turkish, according to my mood. Since it's my blog, I don't think that it's a problem. :)
Türkçe PS: Bu sefer blogumu ruh halime göre İngilizce ya da Türkçe olarak yazacağım. Blog benim blogum olduğundan, bunun bir sorun olacağını düşünmüyorum. :)